dəvət

is. <ər.> Hörmətlə bir yerə çağırma (çağırılma); çağırış. Onlar heç kəsin dəvətini qəbul etmədilər. M. S. O.. Dilara . . Əjdərin dəvəti üzrə kəndə qonaq getmişdi. Ə. M.. Dəvət etmək (eləmək) – 1) hörmətlə bir yerə çağırmaq. Uşaqlar bir neçə gün dincəldikdən sonra bir axşam Mirzə, Usta Zeynalı şama dəvət etdi. Ə. Haqverdiyev; 2) kit. özünü bu və ya başqa cür aparmağı, bir şeyi qəbul və ya bir şeyə riayət etməyi tələb etmək, təklif etmək. İntizama dəvət etmək. <Qəhrəman> . . Yusifi sarpdığı əyri yoldan doğru yola dəvət etmək istəyirdi. Ə. Vəl..